Michael Lavine czyli w skrócie fotograf urodzony w San Francisco, mieszkający w Nowym Jorku, dokumentujący od lat 80-tych muzyczną scenę skateowo – punkową. Potrecista. Przyjaciel Kurta Cobaina z czasów kiedy jeszcze Nirvana nie była taka sławna. Przyjaźnił się z zespołami typu Sonic Youth czy Soundgarden i Mudhoney. Dokumentował erę “przedgrandżową”. Etap kiedy coś dopiero ruszało się, coś narastało przed wielkim wybuchem w Seattle. Tak naprawdę było to wtedy punkowe środowisko, które przekuwało się w stronę grunge – rocka. Fotografował w czerni i bieli życie na ulicach, w klubach. Dokumentował słabo jeszcze wtedy znane kapele. Wydał z tego materiału album (z tekstem Thurstona Moora) pod tytułem “Grunge”.
https://www.michaellavine.com/GRUNGE/1
Pracował i pracuje do dziś też studyjnie. Szczerze mówiąc mam problem z jednoznawczym określeniem jego stylu. Czasami zdjęcia są centralnie skadrowane i bardziej statyczne, a czasami liczy się uchwycenie momentu. W większości jednak widać, że osoby na zdjęciach raczej robią sobie co chcą niż mają wyznaczone zadania czy pozy. Dobrze czują się w tej sytuacji co świadczy też o relacjach samego Michaela z nimi i to przekłada się na efekt końcowy.
Generalnie zdjęcia “uliczne” jego autorstwa wolę bardziej. Są takie jakby fotografował przyjaciół, bez ustawek tylko przy okazji koncertu czy wypadu na piwko. Naturalne oświetlenie, więc w warunkach wieczornych dużo niedoświetleń, światła lamp ulicznych. Lubię ich surowość, ziarno, prawdziwość.
Obecnie fotograf portretuje współczesnych ludzi kina, muzyków i polityków. Są to bardzo dobre zdjęcia, ale już w zupełnie innym klimacie niż te w “przed-grandżowym” stylu.